In onder vermelde Flyer wordt duidelijk ‘hoe’ men in de Bijlmermeer dacht/denkt, en hoe het wantrouwen ‘in elkaar zat/zit’.

De redenatie is/was als volgt: als de ‘geheime’ lading (= onjuist, want die was nooit geheim en ligt buiten het ICAO Annex 13 domein) niet goed is onderzocht (= de verhaallijn van de diverse belangengroepen in de Bijlmermeer, Dekker, Heijboer, Oranje en Van Gijzel), en informatie over het verarmde uranium is achtergehouden, dan kan er ook niets kloppen van het luchtvaartonderzoek naar de oorzaak van het ongeval.

Er wordt gesteld dat pas één jaar na de ramp de aanwezigheid van het verarmde uranium bekend werd (= dat klopt in de zin dat er nooit officiële mededelingen over waren gedaan: het eindrapport was nog niet verschenen), maar, in werkelijkheid circuleerde die informatie al meer dan driekwart jaar in de Bijlmermeer. Dat was niet nodig geweest als er meer openheid zou zijn gegeven. Risico’s voor de volksgezondheid waren er echter niet (maar, dat werd inmiddels in de Bijlmermeer anders ervaren).

Er was een sterke interactie tussen bewoners, belangengroepen, de media en de politiek (PvdA Van Gijzel), die vonden dat ‘de overheid’  haar taak niet goed uitvoerde (In werkelijkheid handelde de gemeente Amsterdam volgens het rampenplan en de Raad voor de Luchtvaart handelde het technische ongevallenonderzoek af, zonder interventie(s) uit Den Haag).

Ter toelichting nog het volgende:

De reacties van de overheid in Den Haag waren weinig pro-actief, traag en soms onsamenhangend. Provocaties, onder andere in de politiek en de media, inclusief complottheorieën en aantijgingen, moesten meer aandacht voor ‘de zaak’ bewerkstelligen.

Het verarmde uranium en de ongevaarlijke grondstof voor een zenuwgas werden 5 jaar na de ramp gebruikt als instrumenten om de parlementaire enquête georganiseerd te krijgen. Mediaberichten over verarmd uranium en grondstoffen voor een zenuwgas sloegen in 1997 en 1998 in als een bom in politiek Den Haag en versterkten de al reeds aanwezige onrust in de Bijlmermeer. Of het klopte of niet: men voelde dat er een enquête er moest komen om duidelijkheid te creëeren. Aan die enquête werd vervolgens ook zeer actief en betrokken meegewerkt in de hoop dat dit de benodigde duidelijkheid zou verschaffen.

De verwarring heeft ertoe geleid dat ernstig nagedacht moest worden hoe men bij rampen beter met de maatschappelijke bezorgdheid en nazorg moest omgaan. Zowel nationaal als internationaal werden processen opgestart om het in de toekomst beter te doen, en zulke fouten nooit meer te maken. 
De Flyer uit november 2024 geeft mijns inziens weer dat het wantrouwen, terecht of onterecht, in 2024 nog steeds een belangrijke plaats inneemt, en dat daar iets mee gedaan moet worden. In ieder geval niet genegeerd mag worden.