De vliegramp in de Bijlmermeer heeft op de hele Nederlandse samenleving diepe indruk gemaakt. Een luchtvaartongeval van deze omvang in Nederland was ongekend. Naast de direct betrokken slachtoffers en hun familie waren veel mensen al dan niet beroepsmatig betrokken bij dit ongeval. Iedereen heeft zijn uiterste best gedaan, van vrijwilligers tot hulpverleners en onderzoekers. Voor sommigen kostte dat een een aantal weken, voor sommigen jaren, en in uitzonderlijke gevallen zijn er mensen tot op de dag van vandaag nog mee bezig.
Gedurende mijn werkzaamheden voor het onderzoeksteam heb ik nooit iets gezien of meegemaakt waarvoor ik − wat mijn aandeel betreft − niet de volledige verantwoordelijkheid zou willen nemen. Ik ben bereid om daar open en transparant met iedereen over te praten. Ik heb me in mijn werk meer dan 30 jaar ingezet om de geleerde lessen van de vliegramp in te zetten voor meer veiligheid in de lucht en op de grond. Ik weet dat dat eveneens voor mijn collega's geldt. Niettemin is de kans dat een vliegtuig neerstort nooit gelijk aan nul. In 2024 is de kans op een catastrofaal ongeval 1 op de 11 miljoen vluchten. Jaarlijks komen er gemiddeld gedurende de laatste 5 jaren wereldwijd vijf mensen op de grond om door neerstorten van civiele (dus niet militaire) vliegtuigen.
De aantijging dat er kwaadwillende ongevallenonderzoekers, verkeersleiders of anderen zouden zijn die mensen hebben tegengewerkt wijs ik met klem van de hand, en ik ben ervan overtuigd dat iedereen met wie ik heb samengewerkt dezelfde mening is toegedaan. Niet alles is echter destijds goed gelopen: de crisisorgansatie en de communicatie had duidelijker en transparanter gemoeten en men had 'naast de mensen moeten gaan staan'. Er zijn ongetwijfeld mensen geweest voor wie de hulp ernstig tekortgeschoten is en die daar nu nog last van hebben. Mede voor hen is deze website bedoeld.
Er is tijdens het ICAO Annex 13 ongevallenonderzoek nooit iets gebleken of bewijsbaar geweest van giftige lading (* 1), wapens, explosieven (* 2), een rol van geheime diensten of een directe relatie tussen de ramp en gezondheidsklachten op grote schaal.
Helaas zijn een aantal jarenlang aanhoudende provocaties en verbanden die gelegd zijn om de ´waarheid te achterhalen´ of ´te beschrijven´, beeldvormend geworden voor het neerstorten van vlucht LY 1862 en geven die een beperkt en weinig informatief beeld van de werkelijkheid. Deze website hoopt bij te dragen aan meer inzicht.
Over de vraag waar de cockpit voice gebleven is, is al veel geschreven. Er is geen reële verwachting dat de cockpit voice recorder ooit nog gevonden zal worden.
Omtrent de lading heeft de parlementaire enquête duidelijkheid gebracht en de vraag wie de mannen in witte pakken waren is mijns inziens zo goed mogelijk beantwoord onder het hoofdstuk (Witte) pakken.
Het zou ex-politicus Rob van Gijzel, ex-Trouw journalist Vincent Dekker en dagblad Trouw sieren om hun op speculatie gebaseerde en op deze website weerlegde verhaallijnen te herroepen. Het gaat dan niet alleen om de 'lading/baankeuze 27/mossad'-constructie, zoals geuit in de documentaire Rampvlucht, maar ook om de vele misvattingen in het opnieuw uitgegeven boek Going Down Going Down (2022). Dit onzorgvuldige, onwaarachtige en spannend gemaakte boek is een vervalsing van de werkelijkheid: de onderbouwing is op deze website gegeven.
Het gevaar van het aanwakkeren van complottheorieën dient niet onderschat te worden en zal zeker de Bijlmerbewoners niet helpen in hun verwerking van de vliegramp.
Eerlijkheid, oprechtheid en transparantie is van iedereen noodzakelijk om gezamenlijk de vliegramp uiteindelijk te kunnen verwerken.
Tot slot citeer ik hierbij het door het Comité Herdenking Vliegramp Bijlmermeer in 2023 gekozen thema: 'herdenken en helen'. Vooral dat laatste, niet alleen voor de Bijlmerbewoners, maar voor iedereen in Nederland.
In 2024 is het thema: 'herdenken geeft kracht'.
Augustus 2024, Henk Pruis
* 1: in afwijking van de ladingspapieren
* 2: zie rapport parlementaire enquete