foto: Ronald Hissink

Op 15-jarige leeftijd leerde ik vliegen en wilde boordwerktuigkundige worden bij de KLM. Het liep anders, want toen ik mijn studie vliegtuigbouwkunde aan de HTS in Haarlem in 1981 afrondde, bleken de nieuwe vliegtuigen − zoals bijvoorbeeld de Airbus A310 − geen technicus meer aan boord nodig te hebben. 

Na een korte tijd bij de Koninklijke Luchtmacht gewerkt te hebben als plaatsvervangend Hoofd Kantoor Technisch Onderzoek (1981-1984) en na een studie meteorologie solliciteerde ik bij de Directie Luchtvaart Inspectie van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat en werd ik in 1984  aangesteld als inspecteur. Aanvankelijk in de General Aviation en vanaf 1990 in de 'grote luchtvaart'. Mijn specialisaties waren de Boeing 747 en gasturbinemotoren.

Al snel raakte ik betrokken bij een aantal onderzoeken naar vliegtuigongevallen en -incidenten, zoals bijvoorbeeld bij het incident van een KLM-Boeing 747 die in 1989 in Alaska bijna neerstortte omdat het vliegtuig in een vulkaanaswolk terecht kwam.

De avond van het ongeval met de EL AL-Boeing in de Bijlmermeer in 1992 meldde ik mij vrijwillig om bij het ongevallenonderzoek te assisteren, en werd ik opgenomen in het team van de vooronderzoeker van de Raad voor de Luchtvaart.

Ik coördineerde de werkzaamheden in hangar 8 op Schiphol-Oost, waar al na enkele dagen de Digital Flight Data Recorder (DFDR) en enkele verarmd uranium balansgewichten tussen de wrakstukken en het puin werden gevonden.

Van 1995 tot 2000 werkte ik als projectleider voor de ontwikkeling en certificering van het veiligheidsmanagementsysteem van de luchthaven Schiphol.

In 1999 werd ik opgeroepen om te getuigen voor de Parlementaire Enquête vliegramp Bijlmermeer.

In 2005 verruilde ik mijn baan bij de Rijksluchtvaartdienst voor een functie als Powerplant Installation expert voor de European Union Aviation Safety Agency (EASA) in Keulen, waar ik specialist was in de certificatie van nieuwe vliegtuigen zoals bijvoorbeeld de Airbus A350, de (militaire) Airbus A400M en de Boeing 747-8.  Daarnaast behoorde onder andere het bewaken van de veiligheid van de de Airbus Long Range vliegtuigen tot mijn werkzaamheden en was ik de Europees specialist voor vulkaanas en vliegtuigen, en maakte ik deel uit van de werkgroep over vulkaanas van de International Civil Aviation Organisation (ICAO), een orgaan van de Verenigde Naties.

Ik specialiseerde mij tevens in speciale vluchten met tweemotorige vliegtuigen die lange vluchten over de oceanen moeten maken (ETOPS = extended range operations).

In mijn vrije tijd heb ik veel aan sportvliegen gedaan, bij voorkeur in de bergen. Ik reis graag naar verre oorden en bijzondere culturen over de wereld en dichterbij met de camper. Ik bespeel graag historische orgels. Van 2005 tot 2021 woonde ik voor mijn werk in Duitsland.

Sinds 2021 ben ik gepensioneerd.